....na plazy w Mombasa, Mombasa jest bowiem miastem w duzej mierze muzulmanskim, obowiazuje wiec tradycyjny dress-code. Nie jest co prawda tak konserwatywnie jak na Pembie, niemniej topless jest surowo wzbroniony. Przed wiekami krzyzowaly sie tu szlaki handlarzy, podroznikow, kolonizatorow i zwyklych poszukiwaczy wrazen, Mombasa, podobnie jak Zanzibar, stanowi wiec przepiekny, dzwieczny i smakowity tygiel hindusko-arabsko-suahili.
Pemba - Zanzibar. Wyspy siostrzane, polozone zaledwie kilkanascie kilometrow od siebie na zachodnim brzegu Oceanu Indyjskiego. Jednoczesnie tak bardzo rozne. Zanzibar ze swoim Stone Town pelnym turystow z Europy i USA, w krotkich spodenkach i z aparatem, ktorym mozna wszystko sprzedac i naciagnac na kazda "wyjatkowo atrakcyjna" wycieczke lodka, nurkowanie, drewniana rzezbe, haszysz czy cokolwiek innego, byle tylko zostawili garsc dolarow. Do tego piekne luksusowe hotele, knajpy, speed-boaty. W zakamarkach uliczek - dzieci na bosaka, kobiety robiace pranie, koty. Arabska architektura, troche zaniedbana, wciaz urocza. Plaze biale, kobiety zbierajace trawe morska przy odplywie, palmy kokosowe, urocze palmowe domki na plazy, koszmarnie drogie knajpy nastawione na wazungu. Pemba zas - totalne ustronie, turystow garstka, na plazy ogromne muszle, zadnych hoteli, stara latarnia morska, miasteczko Wete senne i wesole, dala-dala pelne powaznych Muzulmanow, las Ngezi z 30-metrowymi drzewami, na drzewach dzieci. Uprawy gozdzikow i ziemniakow, w sklepiku tylko banany, slodkie ziemniaki i coca-cola. Spokoj, spokoj, upalne odretwienie.
Promy - osobny rozdzial. Upiornie powolne, kolebiace sie smoki oceanu. Goraco jak w piekle, ktos wymiotuje, jakies dziecko placze, my wesolo gramy w makao, jemy zimne frytki. Przeprawa trwa cala noc (40 km....), rzescy jak motylki ladujemy w Dar Es Salaam i uciekamy z niego czym predzej. Pedzimy w strone granicy najpierw z ksiedzem z Morogoro, a potem z przemilym panem z RPA. Z Tangi zabiera nas policyjny radiowoz z odkryta paka, bardzo uczynni panowie dowoza nas az do Horo Horo, gdzie spedzamy noc w VIP Guest House (tylko z nazwy, za to chapati na ulicy sa przepyszne). W nocy my za oknem mamy impreze, a dziewczyny ryczacy telewizor, ale i tak jest fajnie. Rano wedrujemy przez granice i znowu jestesmy w Kenii; suniemy do Ukundy, miasteczka pod Mombasa.
W Ukundzie znajduje nas Josh i zabiera do Ray of Hope, sierocinca w samym sercu buszu. Spedzamy tam dwa afrymindowe dni, animujac dzieciakom wolny czas, ktorego maja teraz - w wakacje - bardzo duzo. Nasze serca podbijaja Habiba i Maurice, maluchy szczere i bezposrednie i niezmiernie do nas lgnace. Munio dostaje osobna sypialnie z wielkim pajakiem, my zas mieszkamy z Amerykanka Grace. Z Shimba wydostajemy sie motocyklami; droga to wesola i przyjemna. Pozniej stop znajduje nas sam - pan autokarowy zaprasza nas do swojego Jamesa Cooka i wjezdzamy z nim prosciutko do Mombasy.
Mombasa przytlacza nas wielkim ruchem, halasem, nadmiarem wszelkiej tandety na ulicach i zapachem genialnych smazonych przekasek. Ma tez swoje mroczne strony, uliczny wymiar sprawiedliwosci.....jest tez bardzo, bardzo goraca.
Za trzy dni bedziemy juz w Polsce. Nie mozemy w to uwierzyc....juz koniec? Niedosyt, ale i radosc z pieknych przezyc, tesknota za bliskimi i milion innych uczuc. Jutro rano ruszamy do Nairobi, do ojca Roberta - franciszkanina. Do zobaczenia w Polsce!
